دل شکسته نیم شب آواره و بی حس و حال در سرم سودای جامی بی زبان پرسه ای آغاز کردیم در خیال دل به یاد آورد ایام وصال از جدایی یک دوسالی میگذشت یک دوسال از عمر رفت و برنگشت دل به یاد آورد اول بار را خاطرات اولین دیدار را آن نظر بازی آن اسرار را آن دوچشم مست آهو وار را همچو رازی مبهمو سربسته بود چون من از تکرار او هم خسته بود آمد و هم آشیان شد با من او همنشین و هم زبان شد با من او خسته جان بودم که جان شد با من او ناتوان بودو توان شد با من او دامنش شد خوابگاه خستگی این چنین آغاز شد دلبستگی وای از آن شب زنده داری تا سحر وای از آن عمری که با او شد به سر مست او بودم زدنیا بی خبر دم به دم این عشق میشد بیشتر آمدو در خلوتم دم ساز شد گفتگو ها بین ما آغاز شد گفتمش در عشق پابر جاست دل گر گشایی چشم دل زیباست دل گر تو زورقبان شوی دریاست دل بی تو شام بی فرداست دل دل زعشق روی تو حیران شده در پی عشق تو سرگردان شده گفت : در عشقت وفادارم بدان من تو را بس دوست میدارم بدان شوق وصلت را به سر دارم بدان با تو شادی میشود غم های من با تو زیبا میشود فردای من گفتمش عشقت به دل افزون شده دل ز جادوی رخت افزون شده جز تو هر یادی به دل مدفون شده عالم از زیباییت مجنون شده بر لبم بگذاشت لب یعنی خموش طمع بوسه از سرم برد عقل وهوش در سرم جز عشق او سودا نبود بحر کس جز او در این دل جا نبود دیده جز بر روی او بینا نبود همچو عشق من هیچ گل زیبا نبود خوبی او شهره افاق بود در نجابت در نکویی او طاق بود روزگار روزگار اما وفا با ما نداشت طاقت خوشبختی ما را نداشت پیش پای عشق ما سنگی گذاشت بی گمان از مرگ ما پروا نداشت آخر این قصه هجران بود و بس حسرت و رنج فراوان بود و بس یار ما از جدایی غم نبود در غمش مجنون عاشق کم نبود بر سر پیمان خود محکم نبود سهم من از عشق جز ماتم نبود با من دیوانه پیمان ساده بست ساده هم آن عهد و پیمان را شکست بی خبر پیمان یاری را گسست این خبر ناگاه پشتم را شکست آن کبوتر عاقبت از بند رفت رفت و با دلدار دیگر عهد بست با کی گویم او که هم خون من است خسم جان و تشنه خون من است بخت بد بین وصل او قسمت نشد این گدا مشمول آن رحمت نشد آن طلا حاصل به این قیمت نشد عاشقان را خوش دلی تقدیر نیست با چنین تقدیر بد تدبیر نیست از غمش با دود و دم همدم شدم باده نوش غصه او من شدم مست و مخمور خراب از غم شدم ذره ذره آب گشتم کم شدم آخر آتش زد دل دیوانه را سوخت بی پروا پر پروانه را عشق من از من گذشتی خوش گذر خاطراتم را تو بیرون کن ز سر دیشب از کف رفت فردا را نگر بی انصاف درک کن این قلب حساسما میدونی بدونه تو میمیرم میدونی با دل خود درگیرم فکر نکن در این جهان تا بودم لحظه ای بدونه تو آسوده ام وقتی که از تو دروم .... یک کوه بی غرورم نوایی بی سرورم مـــــــن چشمه اشک سردم بی تو من خود دردم شبنم برگ زردم من اگه درکم نکنی میشکنه قلب شقایق ... میمیره لاله عاشق در دل سرد دقایق اگه درکم نکنی میریزه اشک مصیبت .... پر میشه دریای حسرت اخی تا به کی منیت ابر بهارانم ....نم نم بارانم... چرا تو ای سنگ دل ظلم فراوان میکنی من غم آوازم ..... ناله هر سازم وقتی که دنیایمو زار وپشیمان میکنی بی انصاف درک کن درک کن احساسما بی انصاف درک کن این قلب حساسما آخرین دعوت بمون با من گل تشنه ببین دل بستن آسونه ولی دل کندن عاشق مثل دل کندن از جونه چراغ گریه روشن کن شب دل شوره و رفتن کنار این شب زخمی بمون با من بمون بامن بببین امشب به یاد تو فقط از گریه میبارم حلالم کن تو میدونی دل بی طاقتی دارم تماشا کن صدایی که به دست بادها دادی تماشا کن چراغی که به تاریکی فرستادی میون رفتن وموندن کنار تو گرفتارم تن بی سر سر بی تن نگو دست از تو بردارم اگه بعد از تو میمونم اگه بعد از تو میپوسم خداحافظ خداحافــــــــــظ تو را با گریه میبوسم خداحافظ خداحافــــــظ خداحافــــــــــــظ
< type="text/java">GetBC(138);3
پسر با یک نگاه از یک دختر خوشش میاد ... و عشق از طرف اون شروع میشه ...
تا جایی که زندگیش رو پای عشقش میذاره ... اما دختر باور نمیکنه ... چون
یک چیزهایی دیده و شندیده ... تا دختر میاد پسر رو باور کنه ، پسر دلسرد و
خسته میشه ... میره با یکی دیگه ... بعد که دختر تازه تونسته پسر رو باور
کنه میره طرفش ... اما پسر رو با یکی دیگه میبینه ... اینجاست که میگه:
حدسم درست بود 
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت