خورشید باش نخواستی به کسی بتابی نتوانی یکی بود یکی نبود اون که بود تو بودی او که تو قلب تو نبود من بودم موج اگر می دانست ساحل هیچگاه دستش رو نمی گیره هرگز برای رسیدن نفس نفس نمی زد وقتی که تو به دنیا اومدی بارون می اومدولی ابری تو آسمون نبود اون فرشته ها بودن که گریه می کردن چون یکی از اونا کم شده بود زندگی رسم خوشایندی نیست زندگی اجبار است لاجرم باید زیست هر کی یه روزی می آدئ یه روزی می ره یکی با دلش می ره یکی با پاهاش ولی مواظب باش کسی با پاهای خودش از دلت نره فرقی نمی کنه برکه ی آبی کوچکی باشی یا دریای بیکران زلال که باشی آسمان در توست پلک های مرطوب مرا باور کن این باران نیست که می بارد صدای خسته ی من است که از چشمانم بیرون میریزد وقتی صدای sms میاد به این معنیش این نیست که مسیج داری معنیش اینه که یکی به یادته یک روز دل نشست با خودش فکر کرد و گفت:از این به بعد سنگ می شم سنگ شد رفت میون سنگها نشست اما اونجا هم عاشق یه سنگ شد!!! تو یک بار از کنار دریا رد می شوی اما موج هایش برای بوسیدن جای پاهات یک عمر می آیندو می روند خوشبخت ترین و خوش شانس ترین و سعادتمندترین آدم این تو تو تو تو نیستی ؟!!!!اونیه که تو رو داره اگه تو دنیا هیچی هیچی نداشته باشی سه تا چیز هست که متعلق به توست ?-خدای مهربان ?-فکرهای قشنگ?-فلب کوچولوی من همه میگن باید برای رسیدن به عشق باید از تمام دنیا گذشت ولی تو که دنیای منی چطور از تو بگزرم؟! زندگی مثل شطرنج می مونه.....اگه بازی بلد نباشی همه می خوان یادت بدن.....ولی اگه خوب بازی کنی همه می خوان شکستت بدن رک بهت بگم دیگه از چشمام افتادی فهمیدی؟افتادی صاف تو قلبم صد بار قسم خوردم که نام تو را بر زبان نیاورم ولی افسوس که قسمم نام تو بود!!!! به خیال تو به سر بردن اگر هست گناه ......با خبر باش که من غرق گناهم می خوام قلکمو بشکنم با نصفپولش نازتو بخرم با نصف دیگه مداد رنگی بخرم ناز تو بکشم دیشب تو فکرت بودم که یه قطره اشک از چشمام جاری شد از اشک پرسیدم چرا می دونی چرا بین انگشتهای دست فاصله است؟چون یکی تو این دنیاست که انگشتاش این فاصله رو پر می کنه یک شب آمدی از راه، شب که نه، غروبی بود دختر:خوشگلم پسر:نه دختر:دوستم داری پسر:نه دختر :اگه بمیرم برام گریه نمی کنی پسر:معلومه که نه دختر اشک تو چشماش جمع شد پسربغلش کردوگفت:تو خوشگل نیستی زیباترینی...دوستت ندارم عاشقتم اگه بمیری برات گریه نمی کنم...منم میمیرم آدم ها در دو حالت همدیگرو ترک می کنند : اول اینکه احساس کنند کسی دوستشون نداره. و دوم اینکه احساس کنند یکی خیلی دوستشون داره.. هرگاه شادم یاد تو غمگینم می کند. هرگاه غمگینم یاد تو شادم می کند. پس هر دو را دوست دارم چون حکایت از تو می کند. دوری جستن از انسانهایی که دوستشان می داریم بی فایده است. زمان به ما نشان خواهد داد که جایگزینی برای آنها نخواهیم یافت... گفتی روزی وقتی پایان داستان هوس بازان کسی را که زیبا می بینند دوست دارند اما عاشقان کسی را که دوست دارند زیبا میببنند بزرگترین افسوس آدمی این است که حس می کند می خواهد اما نمی تواند، و به یاد می آورد زمانی را که می توانست اما نمی خواست عشق حقیقی مثل روح است افراد زیادی درباره ی آن صحبت میکنند ولی تعداد محدودی آن را دیده اند لذت عشق ؛ زمانی که آن را نثار میکنید بیشتر از زمانی است که دریافتش میکنید ســـرشـــار از نــاگفتنـــی هـــاســت... بخوان آنچه ازعمق وجودم درنگاهم پیداست چه مغرورانه اشک ریختیم چه مغرورانه سکوت کردیم چه مغرورانه التماس کردیم چه مغرورانه از هم گریختیم غرور هدیه شیطان بود و عشق هدیه خداوند هدیه شیطان را به هم تقدیم کردیم هدیه خداوند را ازهم پنهان.. ســـرشـــار از نــاگفتنـــی هـــاســت... بخوان آنچه ازعمق وجودم درنگاهم پیداست چه مغرورانه اشک ریختیم چه مغرورانه سکوت کردیم چه مغرورانه التماس کردیم چه مغرورانه از هم گریختیم غرور هدیه شیطان بود و عشق هدیه خداوند هدیه شیطان را به هم تقدیم کردیم هدیه خداوند را ازهم پنهان.. ســـرشـــار از نــاگفتنـــی هـــاســت... بخوان آنچه ازعمق وجودم درنگاهم پیداست چه مغرورانه اشک ریختیم چه مغرورانه سکوت کردیم چه مغرورانه التماس کردیم چه مغرورانه از هم گریختیم غرور هدیه شیطان بود و عشق هدیه خداوند هدیه شیطان را به هم تقدیم کردیم هدیه خداوند را ازهم پنهان.. یارمن همسفرگرفت وعشق من بر باد رفت یار من ا زیاد برد و با رقیبم شاد رفت آن همه عشق وامید عهدها بر باد رفت آن همه سوزوگدازواشکها از یاد رفت با سرود آه من بزم عروسی ساز کرد خنده زد براشک من آهسته و با ناز رفت خوشبختی و شادی من بر خاک ریخت لاله ی امید من پرپرشدو بر باد رفت آن نهال نیکبختی آن درخت آرزو آنکه بود در باغ رویا خوشتر از شمشاد رفت آنکه عشقش از ازل با هستی ام پیوند یافت آنکه مهرش تا ابد در جان من افتاد رفت گفتمش پس عشق من با خنده گفت: ای داد مرد گفتمش پس یار من با خنده گفت: ای داد رفت روزها فکر من اینست و همه شب سخنم که چرا غافل از احوال دل خویشتنم از کجا آمده ام ، آمدنم بهر چه بود به کجا میروم ، آخر ننمایی وطنم مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا یا چه بود است مراد وی از این ساختنم
یک سال دیگه گذشت. و دوباره صفحه ی سفید دیگری پیش روی من گذاشتند تا پر .کنم .خدا کند این سال را َ رو سفید باشم و صفحه‌ام را کم غلط تحویل بدهم پیرمردی
یکی داشت یکی نداشت اون که داشت تو بودی اون که جز تو کسی را نداشت من
بودم یکی خواست یکی نخواست اون که خواست تو بودی اون که نخواست از تو جدا
بشه من بودم یکی گفت و یکی نگفت اون که گفت تو بودی اون که گفت دوستت دارم
رو به هیچ کس جز تو نگفت من بودم یکی رفت یکی نرفت کسی که رفت تو بودی
.......دوستتدارم
اومدی؟گفت آخه تو چشمات کسی هست که دیگه اونجا جایی برای من نیست
دیدمت دلم لرزید، این شروع خوبی بود
چشم‌هایت انگاری چشمه‌ی نجابت بود
آمد او - به خود گفتم : آن که توی خوابت بود
چشم‌هات می‌گفتند: عاشقی نخواهی کرد
دور می‌شدم گفتی: صبر کن! ببین! برگرد
عاشقانه خندیدی، دستمان به هم پیوست
خلوت قشنگی داشت کوچه‌ای که یادت هست
کوچه را که یادت هست، بافتش قدیمی بود
و همیشه می‌گفتی: خلوتش صمیمی بود
با بهانه‌ی باران، چشم‌هایمان تر بود
کوچه؛ من؛ تو؛ باران، آه ! راستی که محشر بود
تازه اول شب بود، زود بود برگردیم
میروی سفر گفتی گر چه دور خواهی شد
زود باز می‌گردی، کاش باورم می‌شد
در کنار تو آن شب مملو از سخن بودم
فکر می‌کنم گاهی : آنکه بود، من بودم؟
آنکه شعرها می‌خواند، آنکه التماست کرد
میروی برو ... اما، زودتر کمی برگرد
بی‌جواب گم می‌شد سایه‌ات میان شب
تا سپیده باریدیم : من و آسمان شب
بعد رفتنت ماندم در هجوم تنهایی
حس مبهمی می‌گفت: میروی میروی نمی‌آی
که دگر در تو چنان حوصله ای نیست گفتم که مرا دوست نداری گله‌ای نیست رفتی
و خدا پشت و پناهت به سلامت بگذار بسوزد دل من مسئله‌ای نیست
مردی نزد عارفی رفت و گفت ای عارف جمله ای بگو که وقتی ناراحتم خوشحالم
کند و وقتی خوشحالم ناراحتم کند! عارف گفت : "این نیز بگذرد"
دستان مهربان تو نباشد
بگذار قصه گو هر طور که می خواهد
داستان را ادامه دهد
ســکــوت
ســکــوت
ســکــوت
چشم بر چشم زنیم
می روی در پی خوشبختی خویش
هر چه بودست...
در دل دفتر من می ماند
غصه نخور مسافر اینجا ما هم غریبیماز دیدن نور ماه یه عمره بی نصیبیمفرقی نداره بی تو بهارمون با پائیزنمی بینی که شعرام همه شدن غم انگیز!غصه نخور مسافر اونجا هوا که بد نیستاینجا ولی آسمون باریدنم بلد نیستغصه نخور مسافر فدای قلب تنگتفدای برق ناز اون چشمای قشنگتغصه نخور مسافر تلخه هوای دوریمن که خودم می دونم که تو چقدر صبوریغصه نخور مسافر بازم می آی به زودیما رو بگو چه کردیم از وقتی تو نبودیغصه نخور مسافر غصه اثر ندارهاز دل تو می دونم هیچکس خبر ندارهغصه نخور مسافر رفتیم تو ماه اسفندبهار تو برمی گردی چیزی نمونده بخندغصه نخور مسافر همیشه اینجوری نیستهمیشه که عزیزم راهت به این دوری نیستغصه نخور مسافر تولده دوبارهغصه نخور مسافر غصه نخور ستارهغصه نخور مسافر تو خود آسمونیدر آرزوی روزی که بیای و بمونی
صبح زود از خانه اش خارج شد. در راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید
عابرانی که رد می شدند به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند . .
پرستاران
ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند. سپس به او گفتند: "باید ازت
عکسبرداری بشه تا مطمئن بشیم جائی از بدنت آسیب دیدگی یا شکستگی نداشته
باشه "
پیرمرد غمگین شد، گفت خیلی عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست .
پرستاران از او دلیل عجله اش را پرسیدند :
او
گفت : همسرم در خانه سالمندان است. هر روز صبح من به آنجا می روم و صبحانه
را با او می خورم. امروز به حد کافی دیر شده نمی خواهم تاخیر من بیشتر شود
!
یکی از پرستاران به او گفت : خودمان به او خبر می دهیم تا منتظرت نماند .
پیرمرد با اندوه ! گفت : خیلی متأسفم. او آلزایمر دارد . چیزی را متوجه نخواهد شد ! او حتی مرا هم نمی شناسد !
پرستار با حیرت گفت: وقتی که نمی داند شما چه کسی هستید، چرا هر روز صبح برای صرف صبحانه پیش او می روید؟
پیرمرد با صدایی گرفته ، به آرامی گفت: اما من که می دانم او چه کسی است !
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت