اگر مانده بودی تورا تا به عرش خدا میرساندم

اگر مانده بودی تورا تا دله قصه ها میکشاندم

اگر با تو بودم به شب های غربت،که تنها نبودم

اگر مانده بودی ز تو مینوشتم تورا میسرودم

مانده بودی اگر نازنینم،زندگی رنگ و بوی دگر داشت

این شبه سرد و غمگین غربت،با وجود تو رنگ سحر داشت

با تو این مرغک پر شکسته،مانده بودی اگر بالو پر داشت

با تو میلی نبودش ز طوفان،مانده بودی اگر همسفر داشت

هستیم را به آتش کشیدی،سوختم من ندیدی ندیدی

مرگ دل آرزویت اگر بود،مانده بودی اگر میشنیدی

باتو دریا پر از دیدنی بود،شب ستاره گلی چیدنی بود

خاک تن شسته در موج باران،در کناره تو بوسیدنی بود

بعد تو خشم دریا و ساحل،بعد تو پای من مانده در گل

مانده بودی اگر موج دریا تا ابد هم پر از دیدنی بود

باتو و عشق تو زنده بودم،بعد تو من خودم هم نبودم

بهترین شعر هستی رو با تو،مانده بودی اگر میسرودم