گــَرَم دیوانه پنداری و مستی ناهشیوار بر این اوصاف خود را من روا دانم! که من ناخورده مست هستم، اسیر سحر خوبانم! «نه از رومم،نه از زنگم، یکی من قطره بی رنگم»! نه از دیوان نه از دلوار، نه مهتر نه یکی کهتر، که یک شبگرد شبخوانم! نه فرهادم نه مجنونم، همین دانم ،که باران بهارانم!.. «من آن لولی وش مغموم بی یارم»، من آن نا خورده مست نا هشیوارم، که ره دادم به کوی تو،به میخانه؟نمیدانم!... بگیرم دست و زین سامان بی سامان جدایم کن، وفا کن زتنها شب نشینی ها رهایم کن، تو...ام ساز بر گیرو چو ناز نازک پرده، بیا و از پس پرده!صدایم کن، که مشتاق نگاه تو، شنیدار صدای تو، که زنده به وصال توست...جانانم، دل تن دار بی جانم!... راستی،سر بسته بگویم تا همیشه، من از لطف تو «ممنانم»!!!.... «باران بهاری» 
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت