کاش می شد در سکوت دشت شب

 

ناله ی غمگین باران را شنید ،

 

بعد دست قطره هایش را گرفت

 

تا بهار آرزوها پرکشید ،

 

کاش می شد بر تمام مردمان

 

پسوند نام انسان را گذاشت ،

 

کاش می شد با خزان قلب ها

 

مثل دشمن عاشقانه جنگ کرد ،

 

کاش می شد جای اشعار بلند

 

بیت ها را ساده و زیبا کنیم ،

 

کاش می شد برگ بیت را

 

سرخ تر از واژه ی رویا کنیم ،

 

کاش می شد با کلامی سرخ و سبز

 

یک دل غم دیده را تسکین دهیم ...

نوشته شده در دوشنبه 88/3/4ساعت 11:29 صبح توسط محسن آتیش نظرات ( ) | |