شبیه باد پاییزی،پس از تو قسمت بادم

خداحافظ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم

خداحافظ، و این یعنی در اندوه تومیمیرم

در این تنهایی مطلق که می بندد به زنجیرم

و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد

و برق نا امیدی بر سرم یکریز می بارد

چگونه بگذرم از عشق،از دلبستگی هایم!

چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم!

خداحافظ، تو ای همپای شبهای غزل خوانی

خداحافظ، به پایان آمد این دیدار پنهانی

خداحافظ،بدون تو گمان کردی که می مانم

خداحافظ،بدون من یقین دارم که می مانی!!!