با تـــو بودن با تــو بودن

مرا درد و فقانی بود روزی    ز اشکم اه و دادی بود روزی

مرا یاس خوش بویی هم نوا کرد ز دل غم و دردم سوا کرد

مرا با اطلسی هم خانه کردند ز دل هم مرا دیوانه کردند

مرا بااب باران شسته بودند چو اهو در کوهساران کشته بودند

مرا باب تمنا بود روزی  ز تنهایی ماوا بود روزی

مرا سنگ صبورم را شکستند مرا تنهای تنها باز بستند