کاش نغمه ای شاد ،دلنشین بودی
کاش نجوایی بر عمر واپسین بودی
کاش آرزو نمی گشتی بر دل زار
کاش جلایی بر سنگ زیرین بودی
کاش نبود مس وجودم در راهت
کاش همیشه ستونی زرین بودی
کاش شعرهایم نبود رو به انتها
کاش شعری تازه و بیت آفرین،بودی
کاش تَف نهان و شکیب بی حاصل نبود
کاش قطره آبی بر آتش درون بودی
کاش غروری بر دلنوشته هایم گشتی
کاش جانی تازه بر سر انگشتان بودی
کاش همچو سال ،بهار را مژده می دادی
کاش قاصدکی خوش خبر بر جان شیرین بودی
کاش عجین نبود هم من با غم تو

کاش فقط مهربان ، فقط همین بودی