همسفر خسته ام از این همه راه خسته از نای و نی و این همه اه راه ، تکرار زمان است چرا همسفر فاش بگو راز چرا اری از ایینه ها نیست نشان ان نشان های نهان نیست عیان اندر این نبض ِ زمان ، گیج منم مات و مبهوت ِ دل ِ ریش منم هوشیارم ز دل ِ خویش چرا ان که مستم بکند ، نیست چرا همسفر گرچه رهایم کردی راست گو ، ره به کجا اوردی نکند باز به من می خندی زین که پروانه شدم می خندی خنده کن تا که منم سوز شوم بنواز تا که منم کوک شوم ره به تنهایی من می گرید همسفر ، باش ، دلم می گرید خُنک ان روز که اندر پیش است دل ِ زهر خورده ی من در نیش است باش تا سایه ای بر من باشی وین دل زخم ، تو ، مرهم باشی یادم باشد حرفی نزنم که به کسی بر بخورد . یادم باشد که روز و روزگار خوش است ، یادم باشد از چشمه درسِِ خروش بگیرم ، یادم باشد سنگ خیلی تنهاست ... یادم باشد زندگی را دوست دارم . یادم باشد معجزه قاصدکها را باور داشته باشم . یادم باشد هیچگاه لرزیدن دلم را پنهان نکنم تا تنها نمانم . یادم باشد هیچگاه از راستی نترسم و نترسانم . یادم باشد با کسی انقدر صمیمی نشوم شاید روزی دشمنم شود . یادم باشد قلب کسی را نشکنم . یادم باشد پلهای پشت سرم را ویران نکنم . یادم باشد زنده ام و اشرف مخلوقات ... من خسته ام خسته تنها در دالانهای تاریک تو در تو خالی از تمام بودنها سلام روز های پر از تشویش اندیشه های تلخ من آرزوهای خفته در خاکم روزهایی که همراه هیچ کس نشدید بادهایی که می وزیدید در مزرعه دلم گرد مرگ را می پاشیدید باغچه هایی که با خاک اندیشه های تلخم بی ثمر شدید در کدام مغازه عاطفه مادری می فروشند اندکی پناهم دهید شرح دردهایم بشنوید بیقرارم باشید ققنوس جنگلهایم در اتش تنهایی سوخت من فقط عاشق اینم حرف قلبتو بدونم الکی بگم جدا شیم تو بگی که نمیتونم من فقط عاشق اینم بگی از همه بیزاری دو سه روز پیدام نشه و ببینم چه حالی داری من فقط عاشق اینم عمری از خدا بگیرم اینقدر زنده بمونم تا بجای تو بمیرم من فقط عاشق اینم روزایی که با تو تنهام کار و بار زندگیمو بزارم برای فردا من فقط عاشق اینم وقتی از همه از کلافم بشینم یه گوشه دنج موهای تو رو ببافم عاشق اون لحظه ام که پشت پنجره بشینم حواست به من نباشه دزدکی تو رو ببینم من فقط عاشق اینم عمری از خدا بگیرم اینقدر زنده بمونم تا بجای تو بمیرم شعرهایم ترانه نیست حرف عاشقانه نیست آواز خوش هزاره نیست شعرهایم همه درد است و این درد، بهانه نیست شعرهایم رنگ ندارد، ... وزن و آهنگ ندارد گفته بودم شعر من ترانه نیست پاییز است و هرگز بهاره نیست شعرهایم دردهای کهنه است دردی که هرگز غریبه نیست شعرهایم هرچه هست از خوب از بد بهترین از این برایم سرایه نیست
نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد .
وتنها دل ما دل نیست .
و از آسمان درسِ پـاک زیستن .
یادم باشد باید با سنگ هم لطیف رفتار کنم مبادا دل تنگش بشکند .
یادم باشد برای درس گرفتن و درس دادن به دنیا آمده ام ... نه برای تکرار اشتباهات گذشتگان .
یادم باشد هر گاه ارزش زندگی یادم رفت در چشمان حیوان بی زبانی که به سوی
قربانگاه می رود زل بزنم تا به مفهوم بودن پی ببرم .
یادم باشد گره تنهایی و دلتنگی هر کس فقط به دست دل خودش باز می شود .
یادم باشد از بچه ها میتوان خیلی چیزها آموخت .
یادم باشد با کسی دشمنی نکنم شاید روزی دوستم شود .
یادم باشد زندگی ارزش غصه خوردن ندارد .
یادم باشد امید کسی را از او نگیرم شاید تنها چیزیست که دارد ..
یادم باشد که عشق کیمیای زندگیست .
یادم باشد که آدمها همه ارزشمند اند و همه می توانند مهربان و دلسوز باشند .
برو که دیدن اشکات منو به گریه میندازه
نگاه کن آخر راهم نگاه کن آخر جادست
نمیشه بعد تو بوسید نمیشه بعد تو دل بست
منو تنها بذار اینجا تو این روزای بی لبخند
که باید بی تو پرپرشه که باید از نگات دل کند
حلالم کن اگه میری اگه دوری اگه دورم
اگه با گریه میخندم حلالم کن که مجبورم
نگو عادت کنم بی تو که میدونی نمیتونم
که میدونی نفسهامو به دیدار تو مدیونم
فدای عطر آغوشت برو که وقت پروازه
برو که بدرقه داره منو به گریه میندازه
برو عشقم خداحافظ برو تو گریه حلالم کن
خداحافظ برو اما حلالم کن حلالم کن
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت